Pogodnie pierwszogrudniowo

Budząc się rano, usłyszałam stukanie deszczu o parapet i wstawałam z myślą o pochmurnym dniu, spędzonym w domu, bo co jak co, ale moknąć na własne życzenie nie lubię. Podnoszę rolety do góry, a za oknem jakby biało, o szyby uderzały malutkie kuleczki śniegu i wtedy do mnie dotarło - proszę państwa, oto nastał grudzień. 

Pobiegłam do kuchni, szybko zrobiłam sobie coś ciepłego do picia na rozgrzanie ledwo przebudzonych kości i w tym momencie, niebo musiało się nade mną ulitować, bo chmury się rozeszły, słońce wyszło, sypać i padać przestało i nastała oto piękna, słoneczna grudniowa sobota. Aż chce się dalej żyć!

Stojąc w kuchni i zastanawiając się nad śniadaniowym menu, a za wielu opcji nie mam, muszę przyznać, moje spojrzenie padło na kuchenny stolik. I buźka mi się uśmiechnęła w jednej chwili. Bowiem musicie wiedzieć, że nastał u mnie taki czas, iż jeść słodyczy w zasadzie nie mogę. Ale ponieważ moja waga wciąż spada, gdyż posiłki, które bazują na jakimkolwiek tłuszczu, również są nie wskazane, postanowiłam wykorzystać niecnie okres świąteczny i ten kilogram spróbować przytyć. Zakupiliśmy w związku z tym z moim mężem kalendarze adwentowe i tak właśnie uzmysłowiłam sobie, że oto od dzisiaj będę smakować i rozkoszować się jedną małą czekoladką dziennie. Uwierzcie, od tak dawna nie miałam w ustach nic słodkiego, że jeden taki kawałeczek to dla mnie nie lada wyczyn, by zjeść i nie pęknąć ;)

Dzisiaj też zabieram się za tomisko, które spoglądało na mnie niecnie z półki już kilka dni i czekało, aż dostanie się w me ręce, bym mogła utonąć z nim na kanapie w te grudniowe wieczory. No cóż, doczekało się. Zatem udam się teraz na co sobotnie bieganie po mieście, wieczorowo-niespodziankowo-urodzinowo-mężowskie wyjście z przyjaciółmi, a od jutra... błogość!

A na koniec, moje ostatnie znalezisko. Bujam się przy tej piosence od kilku dni i przestać nie mogę. Może i Wam to bujanie się udzieli. A tymczasem, pierwszogrudniowo miłego dnia życzę, wiecznie zaczytani mili moi :)